چند فرمان براي بهبود در طراحي شهري براي ساخت مکاني بهتر

اولين فرمان طراحي خيابان براي مردم : موضوع را با اين سوال آغاز ميکنيم که چه چيز براي مردم شهر جذاب است؟ براي بيشتر مردم عرصه هاي عمومي و خيابان هاي زنده و فعال که تحت عنوان خيابان هاي داراي جنبش طرح مي گردد معيار شهر جذاب است .يک عرصه عمومي موفق شرايط را براي حضور پياده و راحت مردم فراهم مي آورد . متاسفانه هنوز در بيشتر شهرهاي امروزي به مهندسان ترافيک اجازهداده مي شود که خيابانهاي شهري را با چشم پوشي از عناصري همچون نيازهاي واقعي مردم و عرصه هاي پياده طراحي کند . به عنوان نمونه پارکينگهاي موازي ( حاشيه خيابان ) که ضرورت حفاظت از مردم در پياده روهاست ، اغلب براي افزايش سرعت حرکت در خيابان ها حذف مي شود .در صورتي که با استفاده از عناصري مانند : چشم انداز مناظر اطراف خيابانها ، خطوط عرضي و طولي خيابانها ، لبه هاي پياده روها و جوي ها ، کفپوش پياده روها ، درختان و فضاي سبز حاشيه اي و نورپردازي به گونه اي طراحي گردندکه نيازهاي مردم و اتومبيل ها را برآورده سازند.

دومين فرمان ، کوچک زيباست : مردم در مقايسه با شهر کوچک هستند ، بيشتر شهرها قابل قدم زدن و گشت و گذار عمدتا در مقياسهاي کوچک ، مانند بلوکهاي شهري کوچک ، خيابانهاي کوچک ، ساختمان هاي کوچک ، سرمايه گذاريهاي کوچک منظم طراحي شده اند.سرمايه گذاران در شهر پرتلند بيشترموفقيت خودرا درتعريف بلوک هاي کوچک شهري مي دانند ، آنها مي دانند که خيابانهاي کوچک به طور باور نکردني در مقياس خود قادر به فعاليت هستند ، تنها موردهايي که مجبور به احداث ساختمان ها در مقياس هاي بزرگتر هستيم : مراکز شهري شهرهاي متراکم هستتندکه چاره اي جز احداث ساختمان هاي بلند به همراه پارکينگ هاي طبقاتي در آنها وجود ندارد اما احداث آسمان خراشها هم در صورتي مجاز است که مکان و فضاي باز براي ايجاد ايده هاي بزرگ عرصه هاي عمومي و فضاي  همسايگي فراهم گردد . بهتر زيستن واقعي در جامعه توسعه  يافته تنهادرمقياسهاي استاني_ محلي است نه در ابعاد کلان شهري .

برگرفته از: فصلنامه علمي-تخصصي سازمان نظام مهندسي